به ساز باد رقصیدی به سان شاخه ی بیدی

تحمل چون کند بیدی فشار سیل و طوفان را

چه شد عهد و وفا در تیر ماه سال بگذشته

الا ای بی وفا دیگر مکن این صید قربان را

چو لاله بر دلم داغ جدایی هست می دانی

برو پس می سپارم جان تو دیگر به قرآن را

شدی کور و ندیدی دامن پاک مرا آن شب

تو ایشان بِه ز من دیدی ندیدی پاکدامان را

به چشمانت قسم ، چون چشمهايم  دوست می دارم

نگیر ای بی وفا از من دل و چشم و مبر جان را

بگویم آخر شعرم دعا ،آمین بگو ایوب

بسوزد دامن آنکس مهیّا کرد هجران را